ब्रँड अँबॅसिडर

नाव - सानिया मिर्झा. सध्या. 
उमर - एकवीस, सॉरी, अठ्ठावीस. सध्या. 
धंदा - पूर्वी टेनिस. सध्या घरकाम. (पार्टीसाठी बिर्याणीच्या ऑर्डर्स घेतो)
राष्ट्रीयत्व - भारतीय! सध्या.
सध्याचा पत्ता - वैसे हम अभी दुबई में है. अगले हफ्ते हमारे घर लाहोर जाऊंगी. अब्बू अम्मी हैदराबादमें है इसलिये दो दिन इंडिया  होके आऊंगी.
कायमस्वरूपी पत्ता - फिलहाल तो लाहोर
तक्रारीचे स्वरूप - मला ब्रँड अँबॅसिडर बनवणेबाबत
तक्रार - महोदय, माझ्या असे निदर्शनास आणून देण्यात आले आहे की, ब्रँड अँबॅसिडर होणेसाठी देशप्रेम वगैरे असणे आवश्यक आहे. आपल्याला असा शब्द शाळेतपण दिसला नव्हता. मग सर्वात प्रथम मी हिंदी टू इंग्लिश टू उर्दू डिक्शनरी काढून अर्थ पाहिला. तरी कळला नाही. मग आमच्या यांना विचारून पाह्यला. त्यांनी इमिजिएट सांगितला, वफादारी. या देशात जन्माला येणे एवढेच पुरेसे नाही? मी या देशाची मुलगी आहे आणि राहणार. फक्त या देशात राहणार नाही. आपल्याला माहितच आहे, सध्या टेनिसमध्ये काय आपले दिवस चांगले ऱ्हायले नाहीत. महंगाई कसली वाढली आहे. शोएबमियांना ब्रेकफास्टपासून डिनरपर्यंत मुर्गी लागते. सध्या क्रिकेट नाय काय नाय. त्यामुळे दिवसभर लोळत असतात. अंघोळीलासुद्धा उठत नाहीत. फक्त जेवायला बोलावलं की उठतात. लग्नाआधी काय काय स्वप्नं पाहिली होती. वाटलं होतं, बेगम होऊन निवांत बसावं, झी टीव्ही पाहावा. किती दिवस टेनिसची ब्याट चालवणार? तशी बोंबलायला चाललीही किती म्हणा? सिंगलपेक्षा डबल्समधेच बरं होतं. पार्टनर स्ट्राँग असला म्हणजे झालं. वाटलं तसंच लग्नाचंपण करावं. टेनिसला जेवढा भाव नाही तेवढा क्रिकेटला आहे. पार्टनर चांगला वाटला होता. पहिल्यांदा वाटलं, चांगला बॅट्समन बिटसमन असेल. बाकीचे प्लेयर काय गावले नाहीत. शोएबमियां एकटेच अवेलेबल होते. बरोबर घावले. आता कळतंय का अवेलेबल होते ते. ब्याटिंग यथातथाच होती. ब्याटिंग नाय तर बॉलिंग तरी जमते का पाहावं म्हणून ते करून पायलं. पण तिथं पण हात वाकडा करून बॉलिंग टाकली म्हणून यांची करियर संपली म्हणे. सा महिने नुसतेच घरी बसून होते. मग कुठल्या तरी इंग्लंडच्या क्लबनं काम दिलं, आणि यांनी लगेच घेतलं. पण ते कामसुद्धा धड पूर्ण नाही केलं. मधेच सोडून आले. एशिया कपमध्ये घेतलं म्हणून. तो कप काही मिळाला नाहीच. क्लब गेला कपही गेला. शेवटी यांनाच टीममधून काढून टाकलं. आता चहासुद्धा कपमध्ये घेत नाहीत. घरातील सगळे कप फोडून टाकले आहेत. रोज लुंगी गुंडाळून टीव्हीसमोर बसलेले असतात. वर माशा मारायला माझी टेनिसची ब्याट वापरतात! मग मला परत टेनिसचं धुपाटणं हातात घेणं आलंच ना? नवरा जर असा निकम्मा असेल तर घरच्या बाईनंच पदर खोचून उभं राहावं लागतं. सुदैवाने भारतात ही पोस्ट चालून आली. आणि काम पण तसं सोपं आहे. इंटरव्ह्यू एकदम सोपा होता. मला म्हणाले तेलंगण राज्याचा ब्रँड अँबॅसिडर अशी पोस्ट आहे. आता हे कुठलं राज्य म्हणायचं बाई? दोन महिने भारतात नव्हते तर तेवढ्यात एक अख्खं राज्यच निर्माण झालं. आपल्याला काय करायचं आहे म्हणा. मला माझ्या कामाशी मतलब. तेलंगण तर तेलंगण. तेलवंगण असतं तरी मला चाललं असतं. वेळच्या वेळी ठरलेले चंदकिशोर मोजून हातात द्या म्हणजे झालं. माझी एवढीच माफक अपेक्षा आहे. पहिल्यांदा "ब्रँड अँबॅसिडर"चं काम आहे म्हटल्यावर मी अशी चिडले होते म्हणून सांगू! मी काय अँबॅसिडरसारखी दिसते? लग्न झाल्यावर जरा सुखवस्तू झाले म्हणून तडक अँबॅसिडर म्हणायचं? निदान फियाट तरी म्हणा. फियाटला काठीनं खूप बदडून काढलं आणि जर ती सुजली तर ती अँबॅसिडरसारखी दिसेल. मी काही एवढी जाड झाली नाहीये हं! मग त्यांनी कामाचं स्वरूप सांगितलं ते बरं केलं. नुसते फोटो द्यायचे आणि सांगतील त्या कार्यक्रमांना हजर राहायचं. मी स्वच्छ सांगितलंय, ते भारताचे झेंडेबिंडे हातात धरणार नाही हं, आमच्या यांना आवडत नाही ते.

आता कमवण्यासाठी देशप्रेमपण दाखवायला लागलं म्हणजे  कठीणच झालं. भारताला पाण्यात पाहणाऱ्या, दहशतवादी हल्ला करणाऱ्या देशात राहिले म्हणून काय झालं? ते तुमचं तुम्ही पाहून घ्या. माझा जन्म भारतातील आहे हे एवढं पुरेसं नाही? भारतात राहिले असते तर बरं झालं असतं असं वाटू लागलं आहे. मग 'स्त्री' कार्ड, 'धर्म' कार्ड सगळं वापरता आलं असतं. पण काही हरकत नाही. सुदैवाने भारतातच स्वत:च्या "देशा"पलीकडे पाहणारी जनता खूप आहे. त्यांना हे सगळं सुचेलच. तेच लढतील माझ्या वतीने. मी इथे आरामात पाकिस्तानात बसेन. नुसती एक प्रतिक्रिया देईन ट्विटरवर, मग बघा कसे हे निधर्मीवादी, स्त्रीशक्तीवाल्या अग्निशिखा कशा माझ्या बाजूने उभ्या राहतात ते. मला विरोध करायला कारण तरी काय? म्हणे "पाकिस्तान हा भारतावर हल्ले करणाऱ्या दहशतवादी लोकांचा देश आहे. ज्याचे निर्माणच मुळात भारतद्वेषावर आधारित आहे, त्या देशात आपली सोयरिक करणे मुळात गाढवपणाचे. बरं, केलात गाढवपणा, ठीक आहे, तुम्ही आणि तुमचे ते पाकिस्तानी गाढव, सुखात त्या पापस्तानात राहा. आम्हाला त्याचे सोयर नाही आणि सुतकही नाही. पण म्हणून या गाढवपणाला "ब्रँड अँबॅसिडर" म्हणून मान्यता देण्याचा डबल गाढवपणा आम्ही करायचा का? हा प्रश्न बाई म्हणून उपस्थित केलेला नाही. एखाद्या पुरुषानं जरी हे केलं असतं तरी आम्ही आक्षेपच घेतला असता." आता मी काय बोलायचं अशा आरोपावर? आता तिथे दहशतवादी बुजबुजले आहेत त्याला काय करणार ते तरी? आमच्या लाहोरच्या घरात झुरळं आणि उंदीर यांचा बुजबुजाट आहे. शोएबला किती सांगून पाहिलं, तो म्हणतो अपनेको थोडेही खाते है? तू सो जा आरामसे. खरं तर लग्न म्हणजे माझा गाढवपणाच झाला आहे, पण चूक मान्य करणे हे कुठल्याच बाईच्या रक्तात नसते, माझ्या तरी का असावे? मरुदे, मी नुसती प्रतिक्रया देईन. भारतातीलच बायका तो आरोप हाणून पाडतील. मी बाई आहे हे कित्ती बरं झालं नै? हवं तसं बदलता येतं. समानता हवी असेल तर स्त्रीपुरुष समान आणि आपण अपराध केला असेल तर मी स्त्री, अबला, माझ्यावर सगळे कसे तुटून पडताहेत असं दोन्ही बाजूंनी बोंबलता येतं. शिवाय ज्याचा कशाशीही संबंध नाही असा मुद्दा काढून मूळ वादाचा मुद्दाच गायब करणं हे तर आम्हा बायकांचं कसब. तेव्हा या माझ्या भारतीय रणरागिण्या ही सर्व शस्त्रं वापरून, मला जो कुणी विरोध करतो आहे त्याला बरोबर ठेचतील. काही म्हणा, आम्ही बायका एरवी एकमेकांच्या झिंज्या जरूर धरू, पण स्त्रीवर अन्याय होतो आहे अशी हूल उठवली की सगळ्यांच्या झिंज्या धरून उपटायला आम्हाला जास्त आवडतं. आश्चर्य म्हणजे ती लक्ष्मी माझ्या बाजूने उभी राहिली आहे. तशी माझी तिची फार ओळख नाही. एफबी फ्रेंड फक्त. कसले फडतूस फोटो टाकत असते स्वत:चेच. स्वत:वरच खूष असते. आणि हा शोएबमिया चवीने पाहत असतो तिचे फोटो. अस्सा राग येतो ना. पण प्रत्यक्षात मी तिच्या फोटोवर नेहमी, कित्ती क्यूट, वॉव हॉटी! असल्या कॉमेन्टस टाकत असते. मेली उंटासारखी उंचच्या उंच नुसती, मी तिच्यापेक्षा कित्तीतरी स्लिम आहे.

तर महोदय, मी मागील वर्षी जून १५ ते २० आणि  या वर्षी जानेवारीचा पूर्ण महिना भारतात होते. एकदा हैदराबादच्या एअरपोर्टमधून बाहेर येताना, एक भिकारी दिसला तर त्याला मी शंभर रुपयांची मदत केली होती. त्यावरून माझं कनवाळू व्यक्तिमत्व आणि समाजसेवेची मला किती हौस आहे ते सहज दिसेल. पुढं कळलं की ते सत्यम कॉम्प्युटर्सचे राजू होते म्हणे. आणि असंही कळलं की मी दहा रुपये दिले असं ते सगळ्यांना सांगत सुटले आहेत. अगदी खोटं! मी शंभर दिले होते! तेव्हा, मुद्दा असा की मी पूर्ण अस्सल भारतीय आहे हो! सगळे भारतीय जसे लांब उडी मारून युरोप, अमेरिकेत जातात तसे मीपण करायचा प्रयत्न केला. पण टेनिसवर सगळे लक्ष असल्याने लांब उडीत फारशी प्रगती झाली नाही. मी युरोपवर नजर ठेवून उडी मारली खरी पण ती पाकिस्तानात पडली हे माझे दुर्दैव. पदरी पडले आणि पवित्र झाले अशी अवस्था माझीपण आहे. बहुतांशी भारतीय स्त्रियांची अवस्था अशीच नाही काय? आणखी किती भारतीय असायला हवे मी? तेव्हा, कृपया माझ्या तक्रारीची नोंद घेणेत यावी आणि माझी या पदावर तत्काळ नेमणूक व्हावी ही विनंती.

ता.क. - मला अजून अँबॅसिडर हे नाव कसंसंच वाटतंय. ते बदलून मर्सिडीझ वगैरे करता येईल का? वजन कमी करण्याचा प्रयत्न चालू आहे. आणि हो, पहिला पगार उचल म्हणून मिळेल का?