जैंतराव म्हंजे भारीच

सहकाराचं सगळं कामच आवगाड होऊन बसलंया. पूर्वी किमान बिना सहकार न्हई  उद्धार म्हनायचे. आता सहकाराला गेलं तर आदुगर उद्धार होतो आयमायवरनं, मग काय काम हाय इचारत्यात. आमचं जैन्तराव म्हंजे येकदम म्हंजे फुल सहकारी होतं पूर्वी. कदी पन सहकार म्हटलं तर हातात गिलास असला तरी खाली ठीऊन उभं होनार. व्हय, आजूनपन सक्काळी म्हस दारात पिळून काडलेल्या दुदाचा गिलास प्वाटात गेल्याबिगर दिस चालू होत न्हाय. सोता खरं येवढं इंजिनेर झालेलं पन, बापू म्हनले जैन्ता, एवढी सहकाराची गिरन हुबी झाल्या सांगली कोल्लापुरात, आपन फुडं नेली पायजेलाय. जैंता जरा हिरमुसलाच झालाव्हता. तेला इंजिनावर काम करायचं व्हतं म्हनून तर इंजिनेर झाला आसं सगळी म्हनायची. काई असो पैलेपासूनच तेला तंत्रध्याणाची लैच आवड. बापूंनी येवढा प्रचंढ सहकार करून साकर कारकाना हुबा क्येला आनि म्हनाले जैंता, आता तू फुडचा सहकार करायचा आनि सोता येकदम निजधामालाच ग्येले. मग कसलं तंत्रध्याण आनि काय. एकदम राजकारनातच पडलं आन डायरेक वित्तमंत्रीच झालं. दिसायला बी हिरो होतं. चांगलं उंच, छपरी मिशीबी ठेवल्याली. गॉगल घाटला की येकदम राजेशखण्णाच दिसायचं. मग मंत्री झाल्यावर मग कशाला सोता काय करायला मिळतंय काय. फोन बी शेक्रेटरी उचलनार, गाडी बी डायवर चालवनार. कुटंच वाव न्हाई ओ तंत्रध्याण वापरायचा. कायम सगळी टोपीकुमारं बसल्याली भोवती. तेंची तंत्रध्याणाची पोच म्हंजे ज्यास्तीतज्यास्त सातबाराचा उतारा काडायला लागनारं झेरॉक्ष मशीन. सादं फोनवर बोलतानासुद्दा शंबर वेळा हालो हालो करत बसनार आन नंतर म्हननार, च्या बायली,काय ऐकाया यीना झालंय, मशीनच खराब है. जैंतराव खिन्न होऊन बगायचं सगळ हे. पन ह्ये सगळं आसलं तरी सहकाराची कामं येकदम कडक होती. आमच्या कारबारनीच्या भावाचं, आमच्या दाजींचं काम घ्येऊन गेलतो. दाजींना कर्ज पायजेल होतं. ब्यांकेत जानार होते. मी म्हणलं, ह्या! आहो आपली पतसंस्था कशासाठी हाय मग? आन ब्यान्केचं कर्ज म्हंजे परत कराया लागतंय. तर सांगायचा मुदधा ह्यो की फोन न्हाय, ते कॉम्पुटरचं मशीन न्हाय काय न्हाय. पतसंस्थेच्या चेरमनला आपल्यासमोर सांगावा आला, काम करून टाका.

पन आता ह्ये मोबाईल आल्यात तेनी सगळी कामं थंडावल्यात. जैंतराव आता सारकं ते फेसबूक का काय आसतंय म्हनं थितं असत्यात. आजवर कद्दी खाली माण घाटल्यालं मी बघिटलं न्हवतं त्येस्नी, पन आता कायम डोकं खाली फेसबूकात आसतंय. च्याट करतोय म्हणत्यात. आमी हितं चाट. आमी सांगायलोय हितं, आहो येवडी कामं पडल्यात, आर्थसंकल्प मांडायचाय, विलेक्शण तोंडावर आलीया, सहकाराचा उद्धार करायचाय, पन एक नाय आन दोन नाय. म्हनले थांबा हो, हितं मोबाईल वर टाईप करायलोय दोघांशी, मायला ह्यो इमोटीकॉन कुटं सापडंना झालाय. मदीच फोन उंच धरुण सोताचा एकट्याचाच फोटो काडला, म्हनले अपलोड करतो. फुडच्या दोनच मिणटात चारशे लाइक्स आले म्हनून सांगत होते. काय लिवत्यात ते बगाव म्हनून वाकून पाह्यलं तर इंग्लिश होतं. "LOL, rily, ikr" आसलं कायबाय लिवलं होतं. म्हटलं आसतील कसली तरी गवरमेंटच्या डिपार्टमेंटांची नावं. तसंच थांबलो आन काय. तीनदा चा पन झाला. पन जैंतराव कामाला येकदम कडक, येकदा हातात घ्येटलं की पुरं करूनच सोडनार. म्हनून ते कवा हातात घ्येत्यात ते बगत बसलो. जरा येळानं म्हनाले चाट करता करता अर्थसंकल्प पन करून टाकला! आमी परत चाट! म्हनले अर्थसंकल्पाचं ते काय हो, ते हून जाईल. पन हितं दोन हजार फ्रेंड रिक्वेस्ट आल्यात त्या तशाच पडल्यात की हो, त्याचं काय करता? ते कम्प्लीट व्हायला पायजेलाय. आमी मान डोलावली आणि गुमान भायेर आलो. सहकाराचं आता खरंच आवगड हाय.