धा धा तिरकिट

स्थळ - शिकाऊ तबलेनवाजांचं घर 
काळ - रियाजाचा 

तो - (लाडात येऊन)आज जरा वाजवावं म्हणतो..
ती - उगाच लाडात येऊ नकोस. रियाज कर आधी
तो - अगं, रियाजच तर करायचाय. हे बघ , पावडर, हातोडा दोन्ही आणलंय.
ती - काय करायचीय ती पावडर, हातोड्याने तयार करण्यातच अर्धा तास जातो. सुरात येतो येतो म्हणेपर्यंत तुझा उत्साह संपतो. तू जातोस टीव्हीसमोर आडवा व्हायला, इकडे तबला तसाच चढलेला राहतो.
तो - काहीही! ठोकल्याशिवाय सुरात वाजत नाही तबला. नाठाळ तबल्याला एका बाजूने ठोकलं की तो दुसऱ्या बाजूने उतरतो. बरं, जरा तबल्यावरची कव्हर्स तर काढू दे मला. नुसतं पाहून हात फिरवला तरी किती बरं वाटतं मला.
ती - माहित्येय. पण डोळे मिटून नुसतं हात फिरवल्यानं बोल निघत नाहीत.
तो - अगं पण मी वाजवतो ना?
ती - काय जळ्ळा मेला तो दादरा तर वाजवता नेहमी. धा धि ना धा ति ना. धड खालीसुद्धा नाही पुरतां त्याला. निदान त्रिताल तरी करावा कधी तरी. चांगल्या तीन टाळ्या पडतात एका आवर्तनात. पण सोळा मात्रांपर्यंत कुठले तुम्ही टिकायला? रियाज करून करून एकदा कधी काय तो भजनी ठेका वाजवला, तर त्या भक्तिरसात आमचा ठेका चुकला तो चुकलाच. आम्ही काय भजनंच करायची का सारखी?
तो - बरं बरं, आज दाखवतोच तुला. अगदी धिन धिन धागे त्रक तू ना कत्ता करून टाकतो.
ती (लाजत) - इश्शं, इतकंही नको हं काही. जरा विलंबित लयीत घ्या. एसीमध्ये तबला तापायला जरा वेळ लागतो.
तो (घाईवर येत) - आता मला तिरकिट तिरकिट व्हायला लागलं आहे. मरू दे तो डग्गा. आता नुसता तबलाच वाजवतो.
ती - करा काय करायचं ते. मला कामं आहेत. ढीगभर भांडी पडलीत. पन्नास भांडी काढता तुम्ही सगळे.
तो - तू एकीकडे भांडी घास, मी इकडे वाजवतो.
ती (निःश्वास टाकत) - बाईचा जन्मच असा गं बाई! भांडी घासा, उष्टी काढा वर नुसता दादरा ऐका. कधी जरा बदल म्हणून मृदंग तरी वाजवा. दोन्हीकडून ठोकला तरी गोड वाटतो.
तो - अगं मृदंग अवघड वाटतो. हात पुरत नाहीत.
ती - जळ्ळं तुमचं लक्षण. बडवा काय बडवायचं ते.